Pan Tadeusz
jest najsłynniejszym dziełem Adama Mickiewicza. To spisana
trzynastozgłoskowcem, zawarta w dwunastu księgach opowieść o szlachcie
polskiej początku XIX wieku.
Do najważniejszych wątków fabularnych Pana Tadeusza
zalicza się spór o zamek Horeszków, historię Stolnika i Jacka Soplicy,
relację Tadeusza i Zosi, a także wątek niepodległościowy, związany z
wojnami napoleońskimi i walką z Moskalami. Utwór określa się mianem
epopei narodowej — po raz pierwszy tego określenia użyto w 1863 roku.
Gatunkowa przynależność dzieła jest jednak bardziej skomplikowana, ze
względu na wielość elementów różnych wzorców, np. poematu heroicznego,
sielanki, gawędy, powieści walterskotowskiej. Mickiewicz pisał Pana Tadeusza w latach 1832–1834 w Paryżu, dzieło zostało po raz pierwszy opublikowane w 1834 roku.
Opis i zdjęcie pobrano ze strony wolne lektury.
